یکی از خصلت‌های بارز گوشی من این است که زیاد صدایی ندارد. یعنی اگر یک ملت خودشان را در تلگرام بکشند، بعید است من صدایشان را بشنوم. هیچ برنامه‌ای به مقام صدا ارتقا داده نشده و هیچ ایمیلی خبر رسیدن اش را در بوق و کرنا نمی‌کند. و شاید تعداد انگشت‌شماری پیامشان به روی صفحه‌ام می‌آید.
با این‌همه توصیف و تلاش برای ارام کردن گوشی‌ام از تشنج‌های بیجا، گاهی یک مرتبه ویبره می‌رود. نمی‌دانم برای چیست و امروز بازهم این حمله‌ی ناگهانی برایش رخ داد.
ولی کاملاً به‌جا بود. یک ایمیل آمده بود و خبر می‌داد که ۶ ساعت دیگر اعتبارم در سایت متمم تمام می‌شود. فقط ۶ ساعت.(سایت متمم سایتی است که یک عمر می‌خواهد برای بررسی و کشف و شهودش.)
ساعت ارسال ایمیل را نگاه کردم. ۵ ساعت گذشته بود. دقیق‌تر شدم متوجه شدم دیروز هم به من ایمیل زده و یادآوری کرده‌اند که فقط یک روز وقت دارید.
ایمیل زمان را نگه داشت و مرا به‌روزهایی برد که با دفتر روبه روی متمم می‌نشستم، درس می‌خواندم، قول و قرارهایی می‌گذاشتم و بعد هم طبق معمول ان شاالله گفته و «از فردا دوباره شروع می‌کنم» شروع میشد.
فردایی که اکنون به‌اندازه‌ی یک ساعت خلاصه‌شده است.
وقتی تمام ضربه را از حسرت خوردم و کارش –تخریب روحیه‌ام – را به خوبی انجام داد یک لینک به چشمم آمد که نوشته بود می‌توانید با این لینک اعتبارتان را تمدید کنید.
در حقیقت آن لینک دستش را روی شانه‌ام گذاشت و دلداری‌ام می‌داد که اگر به درس‌ها نرسیده‌ای نگران نباش
اگر درست از این‌یک ماه استفاده نکرده‌ای بازهم می‌توانی هزینه کنی و بیایی و مطلب بخوانی.
ولی آیا زمانی که فرصت اصلی من تمام و ایمیل خدا ارسال شود، بازهم حسرت خواهم خورد و به دنبال لینک تمدید می‌گردم؟
یا سرخوشانه از زندگی انصراف می‌دهم؟
ایمیل خدا ۶ ساعت زودتر ارسال نمی‌شود.
