دسته: استدلال تمثیلی

«تاریخ بخوانید که تاریخ تکرار می‌شود»

کدام یک از ماست که این حرف را نشنیده باشد؟ یا کدام یکی می‌تواند ادعا کند که این حرف را تجربه نکرده است؟

فکر می‌کردیم روزی برسد که دوران طاعون و وبا دوباره برگردد؟ چند نفرمان ناخودآگاه سراغ کتاب «طاعون» اثر «آلبر کامو» رفتیم و خواندیم‌اش که ببینیم مردم چگونه با طاعون برخورد کردند؟

ادامه خواندن مُد جدید: اظهار نظر دربارۀ همۀ امور

 

یکی از فانتزی‌ترین تصورات من، در آوردن قلب‌ام است.

اگر می‌توانستیم قلب‌هایمان را از جا دربیاوریم، زندگی خیلی راحت‌تر می‌شد.

آن را می‌دیدیم، با او صحبت می‌کردیم،

می‌فهمیدیم واقعا چه کسی در کجا قرار گرفته و به آدم‌ها نشان می‌دادیم که جایگاهشان کجاست. وقتی احتمال عاشق شدن بود، چشمانش را می‌بستیم،

و مهم‌تر از همه، هنگامی‌که قلبمان مچاله می‌شد، می‌توانستیم آن را در آورده، اتو کنیم و بعد سر جایش بگذاریم. آن‌گاه نزدیک عید، در خشک‌شویی مختص قلب‌ها هیاهویی به‌پا می‌شد.

«آقا بشور ببر هرچه کدری و ناراحتی در آن چمباتمه زده است.»

این تفکرات یقینا وقتی قلبتان مچاله شده بیشتر به سراغتان می‌آید.

چند روزی نمی‌دانستم چگونه قلبم را نجات دهم، چندباری به سرم زد، از دستش راحت شوم ولی شانس حیات را هم از دست می‌دادم.

در همین اوضاع که برای زندگی می‌جنگیدم و قلبم را برای حیات به سختی تشویق می‌کردم، این آیه را شنیدم:

خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکِّيهِمْ بِها وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ[1]

خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد که از اموال آنها زکات بگیر، نه چون پیامبر به این زکات، نیازی داشته باشد، هرگز.

زیرا ما به او احتیاج داریم.

خدا دستور داد که از آنها زکات بگیر، برای اینکه پاک شوند.

و صَلِّ علیهم، و به آنها توجه کن، که آن‌ها با این توجه آرام می‌گیرند.

آرام میگیرند؟

به خودم آمدم، من مگر چه چیزی جز آرامش طلب می‌کردم؟

ببخشید، پیامبر اکرم، قلب مرا به عنوان زکات، قبول می‌کنید؟

که به وسیله شما، پاک شده،

چین و چروکش از مشکلات باز شود. که از این چین‌ها خون می‌بارد از درد. و این درد، کم کم بی‌حسی‌ام  را به دنبال خواهد داشت.

بله، فانتزی‌ترین تصورم محقق و قلبم از جا کنده شد. و در بهترین جای ممکن قرار گرفت، یعنی دستان مهربانترین پیامبرم.

 

 

[1] سوره توبه آیه 103

پی‌نوشت: آیه را در سخنرانی دکتر دولتی شنیدم.

بنظر من یک معلم باید جادوگر باشد. چرا؟

تصور کنید صبح، با 28 دانش‌آموز مواجه هستید که چشمانشان از خواب قرمز، مغزهایشان در رویای عصر پنج شنبه، و حوصلشان به حدی سر رفته که کلاس را کف برداشته است. نه حوصله شما را دارند و نه حوصله درستان را. اما کافی‌ست برای اول کلاس یک فعالیت خوب به همراه داشته باشید.

به این‌گونه فعالیت‌ها یخ‌شکن[1] می‌گویند. بچه‌ها طوری سرحال می‌آیند که اگر از آن‌ها بخواهید تا شب هم حاضرند پیش شما بمانند.

فعالیت یخ شکن دیروز ما این بود:

«شما چه میوه‌ای هستید؟ و در ضمن چرا خودتان را این میوه می‌دانید؟»

( توصیه می‌کنم قبل اینکه جواب بچه ها را بخوانید کمی به این سوال درباره خودتان فکر کنید.)

ابتدا کمی برایشان بچگانه می‌آید ولی کافی‌ست نفر اول بگوید، دیگر روی صندلی بند نمی‌شوند. هم میخواهند دقیق گوش داده، هم می‌خواهند بخندند. درنتیجه به‌موقع ساکتند و به‌اندازه شلوغ.

بعضی هم از ترس مسخره شدن جواب نمی‌دهند. ولی این هنر تسهیلگر است که محیط امنی را فراهم کند تا بچه‌ها از بیان نظر خودشان واهمه نداشته باشند.

بیایید برخی از پاسخ‌ها را بخوانیم:

خانم من سیب‌م چون خوشگله، میوه بهشتیه، ساده‌است، شیرینه، درضمن پرحاشیه‌ام، یعنی هرکی با سیب یک داستانی داره، حضرت آدم، سیندرلا، اپل، ارشمیدس، سفیدبرفی درنتیجه دوست زیاد دارم.

من تمشک‌ام به خاطر اینکه همه دوستم ندارند ولی اونایی که دوستم دارند خیلی آدم‌های خاصی‌اند.( یکی از بچه‌ها گفت خانم تمشک مارمولک هم زیاد جذب می‌کند و باهم خندیدند)

من هندوانه‌ام، همونطور که درون هندوانه هسته زیاد داره، آدم‌های زیادی تو قلبم هستند ولی همشون لیاقت موندن توی قلبم رو ندارند. ( یکی از بچه‌ها گفت: خانم این هسته سفید‌ها رو می‌گه)

لیموشیرین‌ام، شیرین هستم، خوش اخلاق و شاد هستم، میتونم برای بقیه مفید باشم ولی ممکنه در شرایطی تلخ باشم. (دوست‌اش می‌خندید و می‌گفت امان از وقتی که تلخ بشه)

میوه من گوجه‌فرنگیه، چون عاشق قرمزم. درضمن پوستش خیلی نازکه و با یک ضربه کوچک مشخص می‌شه توی دلش چیه. من هم با یک جمله کوچک مشخص می‌شه توی دلم و ذهنم چی می‌گذره ( یکی گفت: زودم له میشی؟ و خود گوجه‌فرنگی با تعجب گفت خیلی زود.)

من آناناس‌ام، از وقتی موهامو کوتاه کردم همه می‌گن شبیه آناناس شدم.

نارگیل‌ام، پوست کلفتم.

میوه من گلابیه هم از لحاظ قیافه، ساکت و آرومم. و همین‌طور که هسته‌های وسط گلابی رو می‌ریزن دور، منم خاطرات بدم رو دور می‌ریزم.

هویج‌ام، هم قدم بلنده، هم نارنجی پوشیدم

میوه من اناره، انار یک لایه سفید داره و آدم‌ها درمواجهه اول با من خیلی ازم خوششون نمی‌یاد.

انارم چون پر از احساسات متفاوتم. انار هم هر دونه داخلش به یک طرفه.

نارگیل‌ام، چون یک پوست سفتی داره، منم همیشه تلاش می‌کنم حد و مرزی داشته باشم که به آدم‌ها صدمه نزنم.

ذهن بچه ها فوق العاده است. می‌بینید به یک میوه، چقدر متفاوت نگاه می‌کنند؟

این تمرین باعث می‌شود شما خیلی خوب آن‌ها را بشناسید، بدانید کدام یک ملاک‌محورند و ملاکشان عقل است یا احساس، کدام یک از استدلال بهتری کمک می‌گیرند و… درضمن عده‌ای از بچه‌ها به این نتیجۀ ارزشمند رسیدند که خودشان را نمی‌شناسند.

حالا به حرف من رسیدید که یک معلم باید بیشتر یک جادوگر باشد؟ کافی‌ست خرگوش مناسب را از کلاه بیرون بیاورید.

اکنون نوبت شماست، شما چه میوه‌ای هستید؟

[1] Warm up